coördinatie-stoornis

Nu ik sinds kort in het bezit ben van mijn stempelkaarten, heb ik pas echt het gevoel dat ik werkloos ben. Deze week ben ik dan ook van plan me een fluogroene training aan te schaffen, een voorraad Cara-pils in te slaan en op zoek te gaan naar de beste lighouding in mijn zetel (hoogst waarschijnlijk ergens comfortabel midden tussen de frigo, de afstandsbediening en het toilet). Een mooie en bevredigende dagtaak... Ik kijk er, echt waar, al naar uit. Wie weet kom ik zelfs, binnen enkele weken, op een punt waar ik respect en enige mate van sympathie krijg voor de jongens en meisjes van de telefoonspelletjes op tv. Maar, zo'n vaart zal het wel niet lopen!

De vorige weken heb ik me voornamelijk beziggehouden met netwerking: zowat alle centra in België weten ondertussen dat één of andere sarah uit Gent op zoek is naar werk. Alleen, bedacht ik gisteren, ben ik mijn coördinatiestoornis vergeten vermelden op mijn cv. Gisteren merkte ik dat ik niet enkel veel te chaotisch ben om een coördinerende functie uit te oefenen (ik citeer hier mijn vorige baas), maar dat er gewoon vanalles mis loopt in de verbinding tussen mijn hersenen en allerlei ledematen. Niet alleen lijkt mijn mond in allerlei sollicitatiegesprekken te functioneren als een autonoom organisme, met uitspraken die nergens op slaan en verschillend zijn van mijn gedachten. Denken we maar aan volgende schitterende dialoog:

- Mijnheer van het sollicitatiegesprek: "En nu misschien een niet zo orriginele vraag, maar noem eens drie positieve en drie negatieve punten aan uzelf"

- Mijn gedachten: vooral niet eerlijk zijn Sarah! Draai wat rond de pot, maar wees vooral niet eerlijk! Hoor je mij?

- Mijn autonoom spraakorganisme: "Die vraag is nog vrij orrigineel hoor, normaal moet ik maar 2 punten opsommen!"

- Mijn gedachten: Goed zo Sarah! Je hebt het verpest!

- Mijn autonoom spraakorganisme: "Ah en ik ben ook heel erg chaotisch..."

- Mijn gedachten: Ik laat mezelf wel buiten en u belt nog wel...

Ik kreeg de job niet! Tsss...

Gisteren heb ik dus gemerkt dat het coördinatieprobleem zich ook ter hoogte van mijn ledematen bevindt. Bij het uittesten van het makkelijkste dansniveau op de dansmat van mijn broer, bleken mijn benen voornamelijk zin te hebben in een polonaise en niet in Kylie Minogue.

Dit zou allemaal geen probleem zijn, ware het niet dat ik morgen meedoe aan een proefles Bollywood-dansen. Ik hoop dat mijn omstaanders een goede familiale verzekering hebben...