Moederschaap op missie...
Omdat ik zo langzaamaan zot (correctie: nog zotter) wordt van de tot het mimimum herleide stukjes in de Zone09, hier de integrale versie van het laatste stuk over OdeGand. Vergelijk met het stukje in de Zone09 en ween stilletjes om dit verloren talent :p
Dagticket afgehaald, rond de nek gehangen, programma doorsnuisterd, mijn keuzes met stylo omcirkeld en klaar voor het eerste optreden: DJ Big Band & Dick Vanderharst. Een gewaagde combinatie van draaitafels en een orgel, dus dat moet ik gezien hebben. De eerste klanken van het orgel deden me al meteen beseffen dat ik nog niet zo lang geleden rustig lag te slapen en bliezen me meteen wakker en van mijn stoel. Nog geen 2 minuten later verlieten de eerste mensen de zaal en tegen het einde van het optreden zou de helft van het publiek hun voorbeeld volgen. Spijtig, want bij momenten was de combinatie platen en orgel echt grandioos! Een funky beat werd dan opgehelderd met een leuk, soms zelfs kinderlijk orgeldeuntje. Echt super! Bij momenten, want op andere momenten was de combinatie ook goed fout en leek het wel of de orgeldraaier en de platendraaiers elk hun ding aan het doen waren, los van elkaar, werkelijk niet om aan te horen.
Goed wakker en met een “nou dat hebben we ook weer mogen meemaken-glimlach” op het gezicht naar de groenzaal voor Birdy Nam Nam, vier scratch DJ’s. Ik betrap er mezelf meermaals op dat ik met open mond zit te kijken en mezelf moet tegenhouden om niet recht te springen om te dansen. Vreemd toch dat zo’n schitterende schow in de groenzaal doorgaat, waar iedereen dan als bloemkolen de Dj’s zit aan te gapen. Na enige tijd lijken echter ook anderen het moeilijk te krijgen met deze bloemkool-status en wordt er meer meegeknikt en zie ik hier en daar een bovenlichaam loskomen. Deze vier Dj’s speelden echt de ziel uit hun lijf en verdienden echt veel meer ambiance dan een hoofdknikje.
Na Birdy Mjam Mjam :-) blijf ik hangen in de groenzaal voor het veelbelovende Schreeuwerskoor Huutajat. Een grappige show met veel geschreeuw (jaja!), megafoons, een hoogst vreemde dirigent en vooral een bont allegaartje aan “zangers”, waarvan ik hoopte dat ik er nooit ruzie mee zou krijgen. Sommige leken echt zo woest dat ze elk moment spontaan zouden kunnen ontbranden. Ze brengen onder andere een schitterende versie van de 7-sprong, waar ik vervolgens nog de hele avond mee in mijn hoofd blijf lopen.
Voor het slotconcert van Diamanda Galás en het vuurwerk was erg veel volk komen opdagen. Galàs’ muziek wordt vaak omschreven als “uneasy listening” en dat mag vanaf haar eerste nummer blijken. Door mijn omgeving wordt haar stem omschreven als vettig, een specialleke, ne keer iets anders dan anders en als een ideale opwarmer voor de luide knallen van het vuurwerk. Hier en daar klinkt zelfs boegeroep. De duistere sfeer maakt echter dat Galàs hier helemaal in het decor past en haar cover van Piaf was, voor mij althans, schitterend.
Sterren: 4
Dagticket afgehaald, rond de nek gehangen, programma doorsnuisterd, mijn keuzes met stylo omcirkeld en klaar voor het eerste optreden: DJ Big Band & Dick Vanderharst. Een gewaagde combinatie van draaitafels en een orgel, dus dat moet ik gezien hebben. De eerste klanken van het orgel deden me al meteen beseffen dat ik nog niet zo lang geleden rustig lag te slapen en bliezen me meteen wakker en van mijn stoel. Nog geen 2 minuten later verlieten de eerste mensen de zaal en tegen het einde van het optreden zou de helft van het publiek hun voorbeeld volgen. Spijtig, want bij momenten was de combinatie platen en orgel echt grandioos! Een funky beat werd dan opgehelderd met een leuk, soms zelfs kinderlijk orgeldeuntje. Echt super! Bij momenten, want op andere momenten was de combinatie ook goed fout en leek het wel of de orgeldraaier en de platendraaiers elk hun ding aan het doen waren, los van elkaar, werkelijk niet om aan te horen.
Goed wakker en met een “nou dat hebben we ook weer mogen meemaken-glimlach” op het gezicht naar de groenzaal voor Birdy Nam Nam, vier scratch DJ’s. Ik betrap er mezelf meermaals op dat ik met open mond zit te kijken en mezelf moet tegenhouden om niet recht te springen om te dansen. Vreemd toch dat zo’n schitterende schow in de groenzaal doorgaat, waar iedereen dan als bloemkolen de Dj’s zit aan te gapen. Na enige tijd lijken echter ook anderen het moeilijk te krijgen met deze bloemkool-status en wordt er meer meegeknikt en zie ik hier en daar een bovenlichaam loskomen. Deze vier Dj’s speelden echt de ziel uit hun lijf en verdienden echt veel meer ambiance dan een hoofdknikje.
Na Birdy Mjam Mjam :-) blijf ik hangen in de groenzaal voor het veelbelovende Schreeuwerskoor Huutajat. Een grappige show met veel geschreeuw (jaja!), megafoons, een hoogst vreemde dirigent en vooral een bont allegaartje aan “zangers”, waarvan ik hoopte dat ik er nooit ruzie mee zou krijgen. Sommige leken echt zo woest dat ze elk moment spontaan zouden kunnen ontbranden. Ze brengen onder andere een schitterende versie van de 7-sprong, waar ik vervolgens nog de hele avond mee in mijn hoofd blijf lopen.
Voor het slotconcert van Diamanda Galás en het vuurwerk was erg veel volk komen opdagen. Galàs’ muziek wordt vaak omschreven als “uneasy listening” en dat mag vanaf haar eerste nummer blijken. Door mijn omgeving wordt haar stem omschreven als vettig, een specialleke, ne keer iets anders dan anders en als een ideale opwarmer voor de luide knallen van het vuurwerk. Hier en daar klinkt zelfs boegeroep. De duistere sfeer maakt echter dat Galàs hier helemaal in het decor past en haar cover van Piaf was, voor mij althans, schitterend.
Sterren: 4
posted by Sarah @ 10:48
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home