1001 movies you have te see before you die...

... 0984 movies to go!



Gisteren eindelijk nog eens ET opnieuw gezien. Eindelijk? Opnieuw? Tja, een deel van mijn bizarre persoonlijkheid is echt gevormd door die film (nvdr als ook maar iemand durft stellen dat niet enkel mijn persoonlijkheid, maar ook mijn uiterlijk mede bepaald werd door de film, ga ik gillen!). U wilt het verhaal horen? Tuurlijk wil u het verhaal horen, want het is weer eens zo'n anecdote waar u me de volgende keer zwaar mee kan uitlachen!

Goed, wat doet een bende meisjes uit het 4e studiejaar op een woensdagmiddag?
a) ze proberen de wereld te redden en richten een "Greenpeace" (toen uitgesproken als: gwienpies)clubje op. De hele middag printen ze "stop de papierverspilling" op mooi wit papier. Met die papieren doen ze... euh... NIETS.

b) ze spelen Fort Boyard na.

c) ze kijken elke middag opnieuw naar ET en houden een wedstrijdje: "om het snelst wenen".

Tjah, dat deden wij dus echt. Met een doos kleenex voor de tv en dan maar proberen wenen. Ik was er bovendien erg goed in! Als het woord "ET" viel, welden de waterlanders al op in m'n ooghoeken. Een echt talent waar misschien nog wel geld uit te halen valt... De film herbekijken was dus een "blij" weerzien! En ook de doos kleenex was van de partij!

Wel vreemd. Ik heb die film echt waar zo'n 10 keer gezien en toch had ik het gevoel dat ik toen enkele vreselijk enge scènes heb gemist. Is dit nu verdringing? Of zat ik gewoon met een kussen voor m'n gezicht?

Volgende week: "Triumph des Willens"