Geef de mensen wat ze willen...

...Te vreten
Iets om de honger te stillen
Een bezigheid tegen het vervelen
Geef ze brood en laat ze spelen...
(Het Goede Doel)

De laatste tijd is er niet veel noemenswaardigs meer op tévé. Had me gisteravond laten verladen tot een avond met de Vlaamsche Televisiesterren, maar wat was me dat voor een Schamelijke Show. Nee, vroeger werd er tenminste nog echte televisie gemaakt. *nostalgie*

Ik vond Spel Zonder Grenzen altijd fantastische televisie! Eerst werd er een tijdje in 't Spaans ofzo geleuterd. Ondertussen kon je met 't hele gezin dus al een beetje raden hoe 't volgende spel in z'n werk zou gaan. De kandidaten (vaak gehuld in de meest maffe én onhandige kostuums, al valt dit hier nog mee) beginnen aan hun spel en ook dan heb je nog 't raden naar 't uiteindelijke doel: ze moeten de hele koken volproppen, ze moeten terug naar boven geraken? Meestal wordt er gekozen voor de minst veilige optie: die gasten moeten dus levend en wel beneden zien te raken... en blijkbaar moet je op 't einde ook nog eens onder de rok van de vrouw gluren ;-) Dit alles onder luid geschreeuw van presentatoren en publiek.

Eigenlijk wou ik vroeger altijd "Bedenkster van Spel Zonder Grenzen-spelletjes" worden. Dat leek me zo maf. Want uiteindelijk moet er toch iemand zijn die zulke zottigheden uitvindt? En die dan nog eens mensen bereid vindt om ze uit te proberen ook. Tijd voor een carrière-switch! ;-)

Kortom: ik wil Jeux Sans Frontières terug! Nu!