Village People - Sex Over the Phone

Vreemd eigenlijk ook hoe muziek zo op mijn gemoed kan werken. Als ik me slecht voel, kan Johnny Cash me zomaar even een depressie aan...euh... zingen. En ook maar heel eventjes naar dit luisteren, en ik kan de wereld weer aan. PS: het helpt ook als je het dansje en de orgasmatische geluidjes mee uitvoert :-)

Cash - Hurt


Al de hele avond in een rothumeur... Vreemd hoe een leuk, stabiel zelfbeeld zomaar even, op 10 korte minuten, zijn kop diep in het zand kan steken.

Quand Il Me Prend Dans Ses Bras...

Il Me Parle Tout Bas,
Je Vois La Vie En Rose...

Zondagmiddag 14u26. Over zo'n 24 minuten staat mijn peter hier met mijn nieuwjaarsgeld. Versta me niet verkeerd: mijn peter is echt nen toffe mens! Hij heeft de gave om een oersaai en oerdegelijk gesprek over de Belgische Savooi om te toveren in een hilarische dialoog met leuke anecdotes, platvloerse moppen en enkele hilarische lachsalvo's. Waarom ik er dan zo tegenop zie? Op zijn nieuwjaarskaartje stond: "En hoe zit dat nu eigenlijk in de liefde? Al terug een vis aan de haak geslaan?" Dé meest gevreesde vraag voor vrijgezellen! Vaak antwoord ik vlug met een vis-mopje (Er komt een vis bij de dokter. "Oh" zegt de dokter, "ik zie het al, uit de kom…") of bestel ik spontaan nen paling in t groen.
Maar misschien moet ik vandaag es eerlijk antwoorden? Moet ik hem es zeggen dat ik helemaal week wordt van Franssprekende garçons en dat ik me dus volledig op de Franssprekende Vrijgezellen-markt heb gegooid. Maar dat mijn gestotter in t Frans me hierbij niet echt vooruit helpt ;-)

Nog 8 minuten...

Hee ik kan me ook nog snel een vriendje zoeken natuurlijk :-) Zo'n vriendje dat ik ook kan lenen voor trage trouwfeesten of om op te steunen wanneer ik wankel loop op hoge hakken. Zo'n vriendje dat lacht om mijn flauwe mopjes en een pleister plakt na mijn zoveelste valpartij.

Nog 1 minuut (man wat deed ik lang over het profiel van mijn toekomstig ex-vriendje), ik zal nog maar es een nieuw vis-mopje leren zeker?

De missionaris heeft zo pas één van de heidenen bekeerd en doopt hem in de rivier. "Voortaan heet jij niet langer Bikila, maar André", zegt hij. En hij voegt er aan toe: "en denk eraan, voortaan mag je vrijdags geen vlees meer eten, alleen vis!"De volgende vrijdag betrapt de missionaris André terwijl hij een konijn aan het verorberen is. "Heb ik je niet gezegd dat je vrijdags geen vlees meer mocht eten!" merkt hij streng op. "Jawel, maar ik heb dit konijn in de rivier gedoopt en gezegd: Voortaan heet jij niet langer konijn, maar vis".

Ze zijn er :-)

A working class hero is something to be...

... If you want to be a hero well just follow me!

3) Op een lovenswaardige derde plaats: "Nog een blonde Leffe?"
2) Op een mooie nummer twee, eerder een vaststelling (en tevens een manier om het spaakgelopen gesprek te hervatten) en dus geen vraag: "'jah jah, t zijn geen winters meer" (vaak gevolgd door een discussie over het gebruik van handschoenen, de multifunctionaliteit van wanten, de kleur en het verliezen ervan, het veranderende klimaat en zomerplannen)
1) Maar, de meest gehoorde vraag de laatste tijd op café is toch wel : "En? Hoe is 't daar op u werk?"

"Heel leuk", zeg ik dan, zo neutraal mogelijk. Maar stiekum denk ik: "Man, dat ze me zelfs betalen voor zo'n leuk jobke!". Vaak verraden die gevoelens zich in een glimlach van hier tot in het hoofdkwartier van Radio Bujumbura. Inderdaad! Diezelfde scheve, ietwat onderdrukte glimlach zoals die op mijn 'pokerface' verschijnt bij een full house in poker.
Vrijdag mocht ik me de hele dag helemaal laten gaan op een Zuid-Amerikaans baby-shower. Mijn opdracht: laat alles over je heen komen, doe flink mee en maak er een leuk verslagje van. Zo gezegd, zo gedaan. Na een half uur stond ik al mee te doen met een wedstrijdje: "om het snelst een papfles cerveza leeg drinken". Een opdracht op mijn lijf geschreven dacht ik zo. Maar, echt waar, toch verloren tegen een Mexicaanse Furie. Ach, zo'n pintje om 11u30 's morgens, het smaakt me echt niet (denk maar terug aan mijn enthousiasme om het blonde leffe-kraam op de nieuwjaarsreceptie, gevolgd door lauw enthousiasme van bier op mijn nuchtere maag) . Wanneer de gastvrouw me na het eten Nen Poeskaffee (een PussyCat zoals ze zelf zegt) aanbiedt, druip ik af. Ik zie ze nog net naar de fles Tequila hollen als ik de deur achter me dicht sla.

En ja, daar word ik dan voor betaald...