De luiheid is het oorkussen van de duivel!

Gisteren me werkelijk krom zitten lachen bij het doorsnuisteren van de doos met alle oude rapporten. Om ook jullie dag wat op te vrolijken, enkele uittreksels:

Mijn eindrapport in het 5e studiejaar:

"Sarah, gedurende het hele schooljaar heb je je echt ingezet om een mooi resultaat te bekomen. Je deed je best om de lessen grondig in te studeren. De ene keer lukte dit al beter dan de andere keer. Het was aangenaam dat je steeds, op een passende manier, durfde uitkomen voor je mening. Je kan deze reeds vormen op een persoonlijke en objectieve manier. In het verwoorden ervan draag je er zorg voor anderen niet te kwetsen. Prettige vakantie!"

Een veel terugkerende commentaar:

"Sarah, de orde in je schriften en je lessenaar kan echt beter."

Als je weet dat ons mama enige tijd geleden enkel met een valhelm, zakmes, watervoorraad en jachtgeweer (ze was er echt van overtuigd dat ik nieuwe vormen van buitenaards leven op mijn kamer kweekte) mijn kamer wou betreden, is bovenstaande ook echt wel grappig!

Het allergrappigste zijn uiteindelijk de rapporten van mijn vader. Vooral de voorgedrukte tekstjes in de rapporten van het college vol tips en vervaarlijk zwaaiende vingers naar de ouders, zijn echt hilarisch!

Bijvoorbeeld zijn rapport uit het eerste leerjaar:

- Hang nooit aan voortrijdende wagens! - Speel niet in 't midden van de straat!

- Jong gespaard, oud vergaard!

- De luiheid is het oorkussen van de duivel!

- Een jong boompje kan men leiden; een oude boom moet men lijden.

- In d'eenvoudigste hut als in de edelste woning weze een engel de vrouw en de man als een koning.

Maar ook de wekelijkse puntenboekjes, zijn echt grandioos. Bijvoorbeeld de inleiding:

Waarde ouders,

De kinderen die Ge ons toevertrouwt, zullen we trachten elke dag wat verstandiger en geleerder,... vooral steeds braver en gedienstiger, maar bovenal... godsdienstiger te maken, opdat ge er, met reden, fier zoudt kunnen op zijn.

Ook verder in het boekje staat het vol tips voor ouders:

Ouders, zorgt steeds dat uw kinderen gewassen en deftig gekleed naar school komen. - Niet ieder is rijk, doch rein zijn kan iedereen. En, een proper kind is zó schoon! Doch, past op, geen modepoppen kweken!! Het leven heeft geen poppen nodig, doch stoere mannen en vrouwen die d'armen uit de mouwen durven en kunnen steken!! Wat IS de fabriek, de school, 't bureel, de boerderij, de ... wereld, met LUIAARDS of met HOOGVERWAANDE GEKKEN??

Of deze:

Vader, moeder, ... wij, leerkrachten, bevelen nooit tweemaal! Eist ook gij, en Gij vooral, moeder, dat uw kind, 't zij jongen of meisje, op 't eerste woord gehoorzame. Hoe eerder ge er mee begint hoe lichter dat het gaat, want... buigt en leidt men niet véél makkelijker 't boompje dan... de boom?!

Hoe dramatisch toch allemaal!

:-D

Wij bellen nog wel...

Net weeral eens afgewezen voor een job... Maar gelukkig kan er ook nog gelachen worden:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docId=-533170594441264303&hl=nl

Ik zou echt zo plat liggen van t lachen he!

coördinatie-stoornis

Nu ik sinds kort in het bezit ben van mijn stempelkaarten, heb ik pas echt het gevoel dat ik werkloos ben. Deze week ben ik dan ook van plan me een fluogroene training aan te schaffen, een voorraad Cara-pils in te slaan en op zoek te gaan naar de beste lighouding in mijn zetel (hoogst waarschijnlijk ergens comfortabel midden tussen de frigo, de afstandsbediening en het toilet). Een mooie en bevredigende dagtaak... Ik kijk er, echt waar, al naar uit. Wie weet kom ik zelfs, binnen enkele weken, op een punt waar ik respect en enige mate van sympathie krijg voor de jongens en meisjes van de telefoonspelletjes op tv. Maar, zo'n vaart zal het wel niet lopen!

De vorige weken heb ik me voornamelijk beziggehouden met netwerking: zowat alle centra in België weten ondertussen dat één of andere sarah uit Gent op zoek is naar werk. Alleen, bedacht ik gisteren, ben ik mijn coördinatiestoornis vergeten vermelden op mijn cv. Gisteren merkte ik dat ik niet enkel veel te chaotisch ben om een coördinerende functie uit te oefenen (ik citeer hier mijn vorige baas), maar dat er gewoon vanalles mis loopt in de verbinding tussen mijn hersenen en allerlei ledematen. Niet alleen lijkt mijn mond in allerlei sollicitatiegesprekken te functioneren als een autonoom organisme, met uitspraken die nergens op slaan en verschillend zijn van mijn gedachten. Denken we maar aan volgende schitterende dialoog:

- Mijnheer van het sollicitatiegesprek: "En nu misschien een niet zo orriginele vraag, maar noem eens drie positieve en drie negatieve punten aan uzelf"

- Mijn gedachten: vooral niet eerlijk zijn Sarah! Draai wat rond de pot, maar wees vooral niet eerlijk! Hoor je mij?

- Mijn autonoom spraakorganisme: "Die vraag is nog vrij orrigineel hoor, normaal moet ik maar 2 punten opsommen!"

- Mijn gedachten: Goed zo Sarah! Je hebt het verpest!

- Mijn autonoom spraakorganisme: "Ah en ik ben ook heel erg chaotisch..."

- Mijn gedachten: Ik laat mezelf wel buiten en u belt nog wel...

Ik kreeg de job niet! Tsss...

Gisteren heb ik dus gemerkt dat het coördinatieprobleem zich ook ter hoogte van mijn ledematen bevindt. Bij het uittesten van het makkelijkste dansniveau op de dansmat van mijn broer, bleken mijn benen voornamelijk zin te hebben in een polonaise en niet in Kylie Minogue.

Dit zou allemaal geen probleem zijn, ware het niet dat ik morgen meedoe aan een proefles Bollywood-dansen. Ik hoop dat mijn omstaanders een goede familiale verzekering hebben...